Taíno'lar kimdi?

Taínos, Arawak Kızılderililerinin bir alt kümesi olan yerli bir grup insandı. Küba, Hispaniola (şimdi Dominik Cumhuriyeti ve Haiti olan), Jamaika, Porto Riko ve Küçük Antiller'deki Karayip bölgesinde yaşadılar. Çoğunlukla barışçıl bir grup olan onlar, Kristof Kolomb'un Dominik Cumhuriyeti'ne ilk geldiğinde karşılaştığı yerli halklardı. Bir lider tarafından yönetilen yaklaşık 2.000-3.000 kişilik gruplar halinde yaşadılar ve 15. yüzyılın sonunda sayıları 3 milyon civarındaydı.^inci yüzyıl. Bununla birlikte, İspanyol fethi ve hastalık, kölelik ve katliamın başlamasından sonra esasen yok edildiler.

Kanonun Önemi

Taíno'lar çiftçiler ve balıkçılardı ve kanoları, çok çeşitli kullanımları nedeniyle en değerli mallarından biriydi. Balık tutmak, (derin deniz ve göllerdeki tatlı sular), ticaret, seyahat, keşif, su sporları, savaş, törenler, baskın, yerel adalarla iletişim ve günlük ulaşım için kano kullandılar.

Adalarda büyük av hayvanları olmadığı için Taíno'lar yetenekli balıkçılardı. Derin deniz balıkçılığında, kanoya sabitlenmiş bir oltaya daha küçük bir balık bağlar ve daha büyük bir av için beklerlerdi. Balıkçılar daha sonra avı geri almak için suya dalarlardı. Taínos ayrıca midye ve istiridye toplayarak tatlı su veya mangrov ormanlarında avlanırdı. Son olarak, balıkları toplayacak kadar uzun süre sersemletmek için yerel bitkilerden elde edilen zehirleri kullanarak nehirlerde balık tutarlardı. (Zehir balığın yenilebilirliğini etkilemedi.)

Ancak kanolar sadece işlev nesneleri değildi. Taíno'lar onları dekore etmekten ve süslemekten büyük gurur duyuyordu. Kolomb'un bıraktığı kayıtlardan, kanoların metalle boyandığını ve süslendiğini ve güzel sanat eserlerine dönüştüğünü biliyoruz. Birçok yönden kano, Taíno yaşam tarzını sembolize eder. Aslında "kano" kelimesi Arawak dilinden gelmektedir, "canaoua”

Kanoları nasıl yaptı?

Taíno kanosu tek bir ağaçtan yapılmıştır. Ağaçları devirirler ya da diplerinden yakarlardı; sonra kütüğü taş baltalarla ve ateşle oyarlardı. Bu yavaş bir ilerlemeydi ve son şekle ulaşana kadar gövde boyunca azar azar ilerleyeceklerdi. Bazı hesaplar, kanoların 150 kişiye kadar taşıyabileceğini belirtiyor, ancak ortalama büyük geminin 40-60 kişi civarında olduğu görülüyor. Bununla birlikte, Taínos, bir kişiden 100 kişiye kadar her yere sığacak şekilde kanolar yaptı. Büyük kanolar, derin deniz balıkçılığı ve adalar arasında ticaret için kullanılırken, daha küçük, kişisel kanolar günlük kullanım içindi.

Kanoların boyutu ağacın boyutuna bağlıydı ve bu nedenle çok geniş değillerdi, ancak bazı raporlar kanoların 100 fit ve 8 fit genişliğe kadar çıkabileceğini belirtiyor. İspanyollar, gemilerin hızına ve manevra kabiliyetine hayran kaldılar ve Columbus, "İnanılmaz bir hızla gidiyorlar" diyerek bir İspanyol mavnasını geride bırakabileceklerini kaydetti.

Hızlı olmalarının bir kısmı kullandıkları küreklerden kaynaklanıyordu. Tarihçilere ve arkeologlara çok az kanıt kalmasına rağmen, bazı eserler küreklerin çeşitliliğine ve işlevine işaret ediyor. Ortalama olarak, yaklaşık 2,5 fit uzunluğundaydılar ve kişinin özel sosyal statüsünü tanımlamak için süslemelerle oyulmuş olabilirler. Kürek şekli işlevine bağlıydı. Örneğin, nispeten durgun sular (sığ sular gibi) için kısa kürekler kullanılırken, keskin kanatlı kürekler açık suda maksimum hıza ulaşmak için hızlı vuruşlar içindi. Taínos, kararsız açık suda denge sağlayan kanoda diz çökmüş bir pozisyondan kürek çekerdi.

Bazı akademisyenler, Taíno'ların kanolarında yelken kullanmış olabileceklerini iddia ettiler, ancak çoğunluk fikir birliği bunun pek olası olmadığı yönünde. Yelkenler hantal olurdu, gereğinden fazla ağırlık yaratır, geminin dengesini alt üst ederdi. Bu nedenle tarihçiler, su ve rüzgar akıntılarının yanı sıra insan gücüyle güçlendirildikleri sonucuna vardılar.